wymię (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈvɨ̃mʲjɛ], AS: [vỹmʹi ̯e], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• denazal.• i → j
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) zool. gruczoł mlekowy niektórych ssaków, zwłaszcza hodowlanych; zob. też wymię w Wikipedii
- (1.2) grub. pierś kobieca
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik wymię wymiona dopełniacz wymienia wymion celownik wymieniu wymionom biernik wymię wymiona narzędnik wymieniem wymionami miejscownik wymieniu wymionach wołacz wymię wymiona - przykłady:
- (1.1) W lecznictwie ludowym zwierząt za pomocą naparów z glistnika leczono spuchnięte wymiona krów oraz usuwano pasożyty wewnętrzne u świń[1].
- składnia:
- (1.1) wymię + D.
- kolokacje:
- (1.1) krowie wymię • mlekodajne wymiona • wymiona wielbłądzicy
- synonimy:
- (1.1) gw. (Górny Śląsk) wymionczko
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) gruczoł
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- prasł. *vymę[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) udder
- białoruski: (1.1) вымя n
- bułgarski: (1.1) виме n
- duński: (1.1) yver n; (1.2) yver n
- esperanto: (1.1) mamo
- fiński: (1.1) utare
- hiszpański: (1.1) ubre ż
- kazachski: (1.1) желін
- luksemburski: (1.1) Auder m
- macedoński: (1.1) виме n
- niemiecki: (1.1) Euter n
- nowogrecki: (1.1) μαστάρι n
- rosyjski: (1.1) вымя n
- szkocki gaelicki: (1.1) ùth m
- szwedzki: (1.1) juver n
- ukraiński: (1.1) вим'я n
- węgierski: (1.1) tőgy
- wilamowski: (1.1) ojter, outer m
- włoski: (1.1) poppa ż, mammella ż
- źródła:
- ↑ z Wikipedii
- ↑ Hasło „wymię” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.