fałsz (język polski)

wymowa:
IPA: [fawʃ], AS: [fau̯š] ​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) nieprawda
(1.2) mat. log. jedna z dwóch wartości logicznych, obok prawdy; zob. też fałsz w Wikipedii
(1.3) muz. niepoprawnie wykonany (zagrany/zaśpiewany) dźwięk
(1.4) udawanie, nieszczerość, dwulicowość
(1.5) kłamstwo, wprowadzanie w błąd
odmiana:
przykłady:
(1.1) Prawda, czy fałsz – teraz już do tego nie dojdę.
(1.1) Nie wierzcie ślepo żadnemu z ludzi i moje każde słowo sądźcie, bo dziś mogę prawdę mówić, jutro fałsz, dziś dobrze robię, jutro źle. (Listy Adama Mickiewicza)
(1.1) Przeciwieństwem prawdy może być fałsz albo kłamstwo. Fałsz może być obraźliwy, a kłamstwo może być bardzo obraźliwe.
(1.2) Fałsz lub prawda to prawda.
(1.3) Nagle w melodii fałsz zabrzmiał, jakby kto nożem po szkle przejechał.
(1.4) Egoizm na każdym kroku i fałsz wyciekający z każdego kąta.
(1.5) Fałsz intelektualny to przestępstwo polegające na poświadczeniu nieprawdy w autentycznym dokumencie przez funkcjonariusza publicznego.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.3) fałszywy akord, fałszywa nuta, nieczystość
(1.4) hipokryzja, nieszczerość
antonimy:
(1.1-2,5) prawda
(1.3) czysty dźwięk
(1.4) szczerość
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. fałszerstwo n, fałszerz m, fałszywka ż, fałszywość ż, fałszowanie n, sfałszowanie n
czas. zafałszować, fałszować ndk., sfałszować dk.
przym. fałszywy
przysł. fałszywie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.