dzierżawca (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) praw. osoba użytkująca mienie lub prawo majątkowe oddane w dzierżawę w zamian za czynsz
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dzierżawca dzierżawcy dopełniacz dzierżawcy dzierżawców celownik dzierżawcy dzierżawcom biernik dzierżawcę dzierżawców narzędnik dzierżawcą dzierżawcami miejscownik dzierżawcy dzierżawcach wołacz dzierżawco dzierżawcy - przykłady:
- (1.1) W stosownym piśmie wypowiedzieliśmy umowę dzierżawcy, żądając jednocześnie wydania obiektu w nieprzekraczalnym terminie do 9 września[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) przest. arendarz; hist. pachciarz
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) użytkownik
- hiponimy:
- (1.1) ajent, leasingobiorca
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. dzierżawa ż, dzierżawina ż, dzierżawne n, dzierżawienie n, wydzierżawianie n
- forma żeńska dzierżawczyni ż
- czas. dzierżawić ndk., wydzierżawiać ndk.
- przym. dzierżawny, dzierżawczy, dzierżawiony
- przysł. dzierżawczo
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) tenant, leaseholder, lessee
- białoruski: (1.1) арандатар m
- bułgarski: (1.1) арендатор m
- hiszpański: (1.1) arrendatario m, inquilino m
- łaciński: (1.1) locatarius m, locarius m
- niemiecki: (1.1) Pächter m
- nowogrecki: (1.1) ενοικιαστής m, μισθωτής m
- rosyjski: (1.1) арендатор m
- włoski: (1.1) affittuario m, appaltatore m, fittavolo m
- źródła:
- ↑ Tygodnik Podhalański, nr 26, Zakopane, 1999 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.