ajent (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) ktoś, kto wziął coś w wynajem
- (1.2) daw. agent[1][2]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik ajent ajenci dopełniacz ajenta ajentów celownik ajentowi ajentom biernik ajenta ajentów narzędnik ajentem ajentami miejscownik ajencie ajentach wołacz ajencie ajenci depr. M. i W. lm: (te) ajenty - przykłady:
- (1.1) Jeden z angielskich handlowych ajentów nie może wydziwić się taniości buraków i robotnika u nas i tę sferę stosunków przedstawia w barwach tak ponętnych, że zachwyceni kapitaliści nadtamizańscy myślą tu wybudować 20 nowych cukrowni[3].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. ajencja ż
- forma żeńska ajentka ż
- przym. ajencyjny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- nie mylić z: agent
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „Ajent” w: Michał Arct, M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego, Wydawnictwo M. Arcta w Warszawie, Warszawa 1916. - ↑ Hasło „ajent” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Bolesław Prus, Kroniki, t. 6, s. 359, opracował Zygmunt Szweykowski, Państwowy Instytut Wydawniczy, 1957.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.