czynsz (język polski)

wymowa:

IPA: [ʧ̑ɨ̃w̃ʃ], AS: [čỹũ̯š], zjawiska fonetyczne: nazal.• samogł.+n/m+szczelin. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) terminowa opłata za wynajem

(1.2) daw. świadczenie chłopów za użytkowanie ziemi

odmiana:

(1.1) ^[1]

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	czynsz	czynsze
dopełniacz	czynszu	czynszy / czynszów
celownik	czynszowi	czynszom
biernik	czynsz	czynsze
narzędnik	czynszem	czynszami
miejscownik	czynszu	czynszach
wołacz	czynszu	czynsze

przykłady:

(1.1) […] zalegałem […] w opłaceniu czynszu mieszkalnego, więc nasza gospodyni słuchać nie raczyła o reperacji dachu […]^[2]

(1.2) Z tej liczby włók wyłączyliśmy 14 włók wolnych od czynszu na wspólny wypas bydła obywateli.^[3]

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) komorne

(1.2) gw. (Śląsk Cieszyński) nojem, nojym

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. czynszownik mos, czynszówka ż

przym. czynszowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

śwn. zins < swn. zins < łac. cēnsus

por. niem. Zins

uwagi:

• zob. też czynsz w Wikipedii
• zob. też czynsz w Encyklopedii staropolskiej

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) rent; (1.2) quit rent, quit-rent, quitrent
• arabski: (1.1) إيجار
• białoruski: (1.1) кватэрная плата ż; (1.2) чынш m, арэнда ż, арэндная плата ż
• czeski: (1.1) činže ż
• estoński: (1.1) üür
• fiński: (1.1) vuokra
• hiszpański: (1.1) alquiler m, arriendo m; (1.2) arriendo m, arrendamiento m, aparcería ż
• jidysz: (1.1) דירה־געלט n (dire-gelt)
• norweski (bokmål): (1.1) husleie
• norweski (nynorsk): (1.1) husleige
• nowogrecki: (1.1) ενοίκιο n, νοίκι n
• rosyjski: (1.1) квартплата ż
• szwedzki: (1.1) hyra w
• wilamowski: (1.1) cins m
• włoski: (1.1) affitto m, canone m, fitto m, pigione ż

źródła: