Turek (język polski)
- wymowa:
- , IPA: [ˈturɛk], AS: [turek]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna
- (2.1) geogr. nazwa kilku miejscowości w Polsce; zob. też Turek (ujednoznacznienie) w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Turek Turcy dopełniacz Turka Turków celownik Turkowi Turkom biernik Turka Turków narzędnik Turkiem Turkami miejscownik Turku Turkach wołacz Turku Turcy - (2.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Turek Turki dopełniacz Turku[1][2][3] Turków celownik Turkowi Turkom biernik Turek Turki narzędnik Turkiem Turkami miejscownik Turku Turkach wołacz Turku Turki - przykłady:
- (1.1) Nieco później dostałem nowego podwładnego, Turka, który dziś spędził ostatni dzień w naszej firmie.
- (2.1) Dostałem wezwanie do WKU w Turku.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. panturkizm mrz, turczanka ż, turczanin mos, Turcja ż, Turczynka ż, Turczyn m, turczyn m, turecczyzna ż, turecki m, turcyzm m, tureckość ż, poturczenie n, turkizacja ż, poturczeniec mos
- przym. turecki, turczy, turkijski, turski
- czas. turczyć
- przysł. po turecku
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Turk
- arabski: (1.1) تركي
- białoruski: (1.1) турак m
- bułgarski: (1.1) турчин m
- esperanto: (1.1) turko
- francuski: (1.1) Turc m
- hiszpański: (1.1) turco m
- jidysz: (1.1) טערק m (terk)
- kataloński: (1.1) turc m
- litewski: (1.1) turkas m
- łotewski: (1.1) turks m
- nowogrecki: (1.1) Τούρκος m
- rosyjski: (1.1) турок m
- słowacki: (1.1) Turek m
- szwedzki: (1.1) turk w
- turecki: (1.1) Türk
- ukraiński: (1.1) турок m
- wilamowski: (1.1) Tiyk m
- włoski: (1.1) turco m
- źródła:
- ↑
Hasło „Turek” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Porada „miasto Turek” w: Poradnia językowa PWN.
- ↑ Hasło „Turek” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
Turek (język czeski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
- (1.1) Turek
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Turek Turkové dopełniacz Turka Turků celownik Turku / Turkovi Turkům biernik Turka Turky wołacz Turku Turkové miejscownik Turku / Turkovi Turcích narzędnik Turkem Turky - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Turecko, Turkyně, turečtina
- przym. turecký
- związki frazeologiczne:
- sedět na Turka
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
Turek (język słowacki)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
Turek (język słoweński)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.