poturczenie (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) rzecz. odczas. od poturczyć
- (1.2) hist. uczynienie kogoś Turkiem, zmuszenie do przyjęcia islamu[1]
- odmiana:
- (1.1-2) blm,
przypadek liczba pojedyncza mianownik poturczenie dopełniacz poturczenia celownik poturczeniu biernik poturczenie narzędnik poturczeniem miejscownik poturczeniu wołacz poturczenie - przykłady:
- (1.2) To nie poturczenie Czajkowskiego wywołało jego niechęć do Koscioła rzymskiego, lecz przekonanie o destrukcyjnej roli tego Koscioła w dziejach Rzeczypospolitej ułatwiło poturczenie[2].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. turecki mrz, Turek m, Turczynka ż, turas m, tureckość ż, sturczenie n, turkizacja ż, poturczeniec m
- czas. poturczyć, turczyć
- przym. turecki
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.