niechęć (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈɲɛxɛ̃ɲʨ̑], AS: [ńeχẽńć], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ę
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) brak chęci, pragnienia czegoś
- (1.2) uprzedzenie, brak pozytywnych uczuć wobec jakiejś osoby lub rzeczy
- odmiana:
- (1.1-2) blm,
przypadek liczba pojedyncza mianownik niechęć dopełniacz niechęci celownik niechęci biernik niechęć narzędnik niechęcią miejscownik niechęci wołacz niechęci - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.2) animozja, awersja, antypatia, wrogość
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. niechęcić ndk.
- przym. niechętny, niechętliwy, chutliwy
- przysł. niechętnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. nie + chęć
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) dislike; (1.2) aversion
- arabski: (1.2) كراهية, غل
- czeski: (1.1) nechuť ż
- esperanto: (1.2) antipatio
- farerski: (1.2) hatur n
- francuski: (1.1) aversion, antipathie
- interlingua: (1.2) animositate, antipathia
- islandzki: (1.2) hatur n
- kataloński: (1.2) aversió ż
- niemiecki: (1.1) Unlust ż; (1.2) Abneigung ż
- rosyjski: (1.1) нежелание n; (1.2) неприязнь ż
- szwedzki: (1.2) aversion w
- tybetański: (1.2) སྡང༌
- włoski: (1.2) astio m, malavoglia ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.