turkizacja (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) narzucanie danemu ludowi lub przyswajanie przez dany lud tureckiej kultury, obyczajów i języka

(1.2) nadawanie czemuś lub komuś cech tureckich

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	turkizacja
dopełniacz	turkizacji
celownik	turkizacji
biernik	turkizację
narzędnik	turkizacją
miejscownik	turkizacji
wołacz	turkizacjo

przykłady:

(1.1) Nieco gorzej przebiega turkizacja (i kurdyzacja) Niemiec; żaden z landów nie odnotował jeszcze liczebnej przewagi muzułmanów nad katolikami i protestantami łącznie^[1].

(1.1) Istotnym jest odróżnienie procesów islamizacji i turkizacji, ponieważ często niesłusznie islamizacja utożsamiana jest, tylko i wyłącznie, z poturczeniem podbitych ludów^[2].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. turecki mrz, Turek m, Turczynka ż, turas m, tureckość ż, sturczenie n, poturczenie n

przym. turecki

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Turkization
• ukraiński: (1.1) тюркизація ż

źródła: