destrukcyjny (język polski)

destrukcyjne (1.1) działanie dynamitu

wymowa:

IPA: [ˌdɛstrukˈʦ̑ɨjnɨ], AS: [destrukcyi ̯ny], zjawiska fonetyczne: akc. pob. ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) mający własność niszczenia czegoś lub burzenia jego struktury

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	destrukcyjny		destrukcyjna	destrukcyjne	destrukcyjni	destrukcyjne
dopełniacz	destrukcyjnego		destrukcyjnej	destrukcyjnego	destrukcyjnych
celownik	destrukcyjnemu		destrukcyjnej	destrukcyjnemu	destrukcyjnym
biernik	destrukcyjnego	destrukcyjny	destrukcyjną	destrukcyjne	destrukcyjnych	destrukcyjne
narzędnik	destrukcyjnym		destrukcyjną	destrukcyjnym	destrukcyjnymi
miejscownik	destrukcyjnym		destrukcyjnej	destrukcyjnym	destrukcyjnych
wołacz	destrukcyjny		destrukcyjna	destrukcyjne	destrukcyjni	destrukcyjne

przykłady:

(1.1) Nadużywanie alkoholu ma destrukcyjny wpływ na osobowość człowieka.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) destruktywny, niszczycielski

antonimy:

(1.1) konstruktywny, konstrukcyjny, twórczy

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. destrukcja ż, destruktor m, destrukcyjność ż

czas. dekonstruować, destruować

przym. destruktywny, zdestruowany

przysł. destrukcyjne, destrukcyjnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) destructive
• arabski: (1.1) مدمر
• białoruski: (1.1) дэструктыўны
• duński: (1.1) destruktiv, ødelæggende
• fiński: (1.1) tuhoisa, destruktiivinen
• francuski: (1.1) destructif
• hiszpański: (1.1) destructivo
• kataloński: (1.1) destructiu
• łaciński: (1.1) destructivus, calamitosus, damnosus, destructivus, exitiabilis, exitialis, exitiosus, fatifer, funestus, internecivus, mortifer, pemeptorius, perniciabilis, pernicialis, perniciosus, pestifer
• niemiecki: (1.1) zerstörerisch, zerstörend, destruktiv
• nowogrecki: (1.1) καταστρεπτικός
• portugalski: (1.1) destrutivo
• rosyjski: (1.1) деструктивный, разрушительный
• szwedzki: (1.1) destruktiv

źródła: