burzenie (język polski)
- wymowa:
- IPA: [buˈʒɛ̃ɲɛ], AS: [bužẽńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) rzecz. odczas. od burzyć
- odmiana:
- (1.1) blm;
przypadek liczba pojedyncza mianownik burzenie dopełniacz burzenia celownik burzeniu biernik burzenie narzędnik burzeniem miejscownik burzeniu wołacz burzenie - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. burzycielstwo n, burzyciel m, burzycielka ż, zburzenie n, wzburzenie n
- czas. burzyć ndk., zburzyć dk.
- przym. burzycielski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) разбурэнне n
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.