turski (język polski)

wymowa:
[uwaga 1] IPA: [ˈtursʲci], AS: [tursʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) daw. turecki[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) turczy
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. turecki mrz, Turcja ż, Turczynka ż, Turek mos
przym. turecki, turczy
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. Turcja + -ski
uwagi:
  1. ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: turecki
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „Turcja” w: Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927.

turski (język bośniacki)

zapisy w ortografiach alternatywnych:
wymowa:
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) turecki

rzeczownik, rodzaj męski

(2.1) język turecki
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Turska
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.