turczanin (język polski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) mieszkaniec Turku[1][2]
- (1.2) osoba pochodząca z Turku, urodzona w Turku
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik turczanin turczanie dopełniacz turczanina turczan celownik turczaninowi turczanom biernik turczanina turczan narzędnik turczaninem turczanami miejscownik turczaninie turczanach wołacz turczaninie turczanie depr. M. i W. lm: (te) turczany[3] - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) wybitny / znany turczanin • szanowni / drodzy turczanie!
- (1.2) rodowity turczanin • turczanin z krwi i kości / z urodzenia / z dziada pradziada
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) mieszkaniec
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Turek m
- forma żeńska turczanka ż
- przym. turkowski, turecki
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi piszemy małą literą[4].
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „turczanin” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Porada „Turek – turczanin, turczanka” w: Poradnia językowa PWN.
- ↑ Hasło „turczanin” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ Hasło „Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.