turkijski (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) odnoszący się do grupy ludów zamieszkujących tereny od Syberii po Europę Wschodnią (m.in. Rosję, Kazachstan, Uzbekistan, Kirgizję, Turkmenię, Azerbejdżan, Turcję), dotyczący ich kultur, dziejów, języków itp.[1]; zob. też języki turkijskie w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik turkijski turkijska turkijskie turkijscy turkijskie dopełniacz turkijskiego turkijskiej turkijskiego turkijskich celownik turkijskiemu turkijskiej turkijskiemu turkijskim biernik turkijskiego turkijski turkijską turkijskie turkijskich turkijskie narzędnik turkijskim turkijską turkijskim turkijskimi miejscownik turkijskim turkijskiej turkijskim turkijskich wołacz turkijski turkijska turkijskie turkijscy turkijskie nie stopniuje się - przykłady:
- (1.1) Turkijski język karaimski, którym Karaimowie posługiwali się przez stulecia, zaczął tracić swoje znaczenie od chwili przyłączenia Krymu przez Rosję w 1783 r.[2]
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) języki turkijskie • turkijska rodzina językowa • ludy turkijskie
- synonimy:
- (1.1) turecki
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) ałtajski
- hiponimy:
- (1.1) karłucki, kipczacki, oguzyjski; azerski, baszkirski, chakaski, czuwaski, dołgański, gagauski, jakucki, karaimski, karakałpacki, kazachski, kirgiski, krymskotatarski, nogajski, ojrocki, sałarski, szorski, tatarski, tofałarski, turecki, turkmeński, tuwiński, ujgurski, uzbecki
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Turcja ż, Turek mos/mrz, Turczynka ż, tureckość ż, turcyzm mrz
- przym. turecki
- przysł. turecko
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- od pol. Turek; termin ukuty przez Henryka Jankowskiego na przełomie lat 80. i 90. XX wieku[3]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Turkic
- białoruski: (1.1) цюркскі
- japoński: (1.1) チュルクの (churuku no), チュルク語の (チュルクごの, churukugo no)
- jidysz: (1.1) טורקיש (turkisz)
- niemiecki: (1.1) lud turkijski Turkvolk n, język turkijski Turksprache ż
- rosyjski: (1.1) тюркский
- ukraiński: (1.1) тюркський
- źródła:
- ↑ Porada „Turkijski” w: Poradnia językowa PWN.
- ↑ Przegląd Orientalistyczny, 2002, s. 104.
- ↑ Tomasz Majtczak, Bożena Sieradzka-Baziur, Dorota Mika: O zapożyczeniach turkijskich w języku polskim w: „Roczniki Humanistyczne”, t. 61/6, 2013, s. 96.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.