panturkizm

panturkizm (język polski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) polit. nacjonalistyczna ideologia i doktryna polityczna głosząca jedność etniczną ludów tureckich i konieczność ich integracji kulturalnej i politycznej; zob. też panturkizm w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	panturkizm	panturkizmy
dopełniacz	panturkizmu	panturkizmów
celownik	panturkizmowi	panturkizmom
biernik	panturkizm	panturkizmy
narzędnik	panturkizmem	panturkizmami
miejscownik	panturkizmie^[1]	panturkizmach
wołacz	panturkizmie^[1]	panturkizmy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. turecki mrz, Turcja ż, Turek m, Turczyn m, Turczynka ż, tureckość ż, panturkista m, panturkistka ż, turczenie n, sturczenie n, protureckość ż, antytureckość ż, pantureckość ż

czas. turczyć ndk., sturczyć dk.

przym. turecki, proturecki, antyturecki, panturecki

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

francuski: (1.1) panturquisme m
rosyjski: (1.1) пантюркизм m
ukraiński: (1.1) пантюркізм m

źródła:

1 2 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[izm-1] 1 2 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.

[1]