Praga (język polski)

Praga (1.1)

wymowa:

​, IPA: [ˈpraɡa], AS: [praga]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) geogr. miasto, stolica Czech; zob. też Praga w Wikipedii

(1.2) adm. prawobrzeżna dzielnica Warszawy; zob. też Praga (Warszawa) w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Praga	Pragi
dopełniacz	Pragi	Prag
celownik	Pradze	Pragom
biernik	Pragę	Pragi
narzędnik	Pragą	Pragami
miejscownik	Pradze	Pragach
wołacz	Prago	Pragi

przykłady:

(1.1) Będąc w Pradze koniecznie trzeba odwiedzić jedną z miejscowych piwiarni.

(1.2) Czy ten tramwaj jedzie na Pragę?

składnia:

kolokacje:

(1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Pradze • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Pragi • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Pragi • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Pragi • mieszkaniec / mieszkanka Pragi • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Pradze • pochodzić z Pragi • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Pragi • pragocentryzm

(1.2) jechać na Pragę, być / mieszkać / urodzić się / znajdować się na Pradze

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. prażanin m, prażanka ż

przym. praski, podpraski, prażański

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) st.czes. Praga

(1.2) pol. prażyć → wypalać, osada powstała w miejscu, gdzie wypalono las^[1]

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Prague
• arabski: (1.1) براغ
• baskijski: (1.1) Praga
• białoruski: (1.1) Прага ż
• bułgarski: (1.1) Прага ż
• chorwacki: (1.1) Prag m
• czeski: (1.1) Praha ż
• dolnołużycki: (1.1) Praga ż
• dolnośląski: (1.1) Proag
• duński: (1.1) Prag
• esperanto: (1.1) Prago
• estoński: (1.1) Praha
• francuski: (1.1) Prague ż
• górnołużycki: (1.1) Praha ż
• hiszpański: (1.1) Praga ż; (1.2) Praga (barrio de Varsovia)
• islandzki: (1.1) Prag
• japoński: (1.1) プラハ
• jidysz: (1.1) פּראָג n (prog)
• kataloński: (1.1) Praga ż
• koreański: (1.1) 프라하
• łaciński: (1.1) Praga ż
• niderlandzki: (1.1) Praag
• niemiecki: (1.1) Prag n
• norweski (bokmål): (1.1) Praha
• nowogrecki: (1.1) Πράγα ż; (1.2) Πράγα ż (συνοικία της Βαρσοβίας)
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)
• rosyjski: (1.1) Прага ż
• rumuński: (1.1) Praga ż
• słowacki: (1.1) Praha ż
• słoweński: (1.1) Praga ż
• szwedzki: (1.1) Prag
• turecki: (1.1) Prag
• ukraiński: (1.1) Прага ż
• węgierski: (1.1) Prága
• włoski: (1.1) Praga ż

źródła:

Praga (język baskijski)

Praga (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, nazwa własna

(1.1) geogr. Praga (miasto)

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pragatar

przym. pragatar

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Praga (język dolnołużycki)

Praga (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) geogr. Praga (miasto)

odmiana:

przykłady:

(1.1) Wjacork serbskeje literatury, muziki a źiwadła w Praze. → Wieczorek łużyckiej literatury, muzyki i teatru w Pradze

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Praga (język hiszpański)

Praga (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈpɾa.ɣa]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) geogr. Praga (miasto)

(1.2) geogr. Praga (dzielnica)

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. praguense

rzecz. praguense

związki frazeologiczne:

etymologia:

czes. Praha

uwagi:

źródła:

Praga (język kataloński)

Praga (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈpɾaɣə]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) geogr. Praga (miasto)

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Praga (język łaciński)

Praga (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) geogr. Praga^[1] (miasto)

odmiana:

(1.1) Praga, ~ae (deklinacja I)

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	Praga
dopełniacz	Pragae
celownik	Pragae
biernik	Pragam
ablatyw	Praga
wołacz	Praga
miejscownik	Pragae

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. Pragensis

związki frazeologiczne:

etymologia:

st.czes. Praga

uwagi:

źródła:

Praga (język słoweński)

Praga (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) geogr. Praga^[1] (miasto)

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Pražan m, Pražanka ż

przym. praški

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Praga (język włoski)

Praga (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna

(1.1) geogr. Praga (miasto)

odmiana:

przykłady:

(1.1) Praga è la capitale della Repubblica Ceca. → Praga jest stolicą Republiki Czeskiej.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. praghese m/ż

przym. praghese

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: