dzielnica (język polski)

wymowa:

IPA: [ʥ̑ɛlʲˈɲiʦ̑a], AS: [ʒ́elʹńica], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) wydzielona, zwyczajowo lub administracyjnie, część dużego miasta; zob. też dzielnica miasta w Wikipedii

(1.2) region, prowincja historyczna, geograficzna, etnograficzna, itp.

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dzielnica	dzielnice
dopełniacz	dzielnicy	dzielnic
celownik	dzielnicy	dzielnicom
biernik	dzielnicę	dzielnice
narzędnik	dzielnicą	dzielnicami
miejscownik	dzielnicy	dzielnicach
wołacz	dzielnico	dzielnice

przykłady:

(1.1) W tej dzielnicy każdy dom publiczny jest oznaczony czerwoną latarnią.

(1.1) Znała go cała dzielnica^[1].

składnia:

kolokacje:

(1.1) dzielnica Warszawy / Krakowa / Poznania / … • dzielnica robotnicza / portowa / willowa

(1.2) dzielnica senioralna

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

(1.1) miasto

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dzielnicowy mos, podział mrz, podzielenie n

czas. dzielić ndk., podzielić dk., wydzielać ndk., wydzielić dk.

przym. dzielnicowy, wewnątrzdzielnicowy

związki frazeologiczne:

dzielnica cudów • czerwona dzielnica • dzielnica uciech • dzielnica czerwonych latarni

etymologia:

pol. dzielić + -nica

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) quarter, borough, bryt. neighbourhood, amer. neighborhood
• arabski: (1.1) حارة
• baskijski: (1.1) auzo; (1.2) eskualde, lurralde
• bułgarski: (1.1) район m
• esperanto: (1.1) kvartalo
• francuski: (1.1) quartier m
• hiszpański: (1.1) barrio m; (1.2) región ż
• kataloński: (1.1) barri m
• niemiecki: (1.1) Stadtviertel ż
• nowogrecki: (1.1) συνοικία ż
• rosyjski: (1.1) район m, квартал m; (1.2) область m
• szwedzki: (1.1) kvarter n
• turecki: (1.1) mahalle
• ukraiński: (1.1) район m, квартал m, дільниця ż; (1.2) область m
• włoski: (1.1) quartiere m, rione m; (1.2) regione ż

źródła: