Mykeny (język polski)

ruiny Myken (1.1)

wymowa:

IPA: [mɨˈkɛ̃nɨ], AS: [mykẽny], zjawiska fonetyczne: nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna

(1.1) staroż. starożytna grecka polis w północno-wschodniej części Peloponezu; zob. też Mykeny w Wikipedii

(1.2) geogr. współczesna grecka wieś w pobliżu starożytnych Myken (1.1)

odmiana:

(1.1-2) blp;

 

przypadek	liczba mnoga
mianownik	Mykeny
dopełniacz	Myken
celownik	Mykenom
biernik	Mykeny
narzędnik	Mykenami
miejscownik	Mykenach
wołacz	Mykeny

przykłady:

(1.1) Złota maska z Myken jest również zwana maską Agamemnona od imienia mitycznego władcy Myken, który zorganizował wyprawę przeciwko Troi.^[1]

składnia:

kolokacje:

(1.2) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Mykenach • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Myken • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Myken • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Myken • mieszkaniec / mieszkanka Myken • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Mykenach • pochodzić z Myken • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Myken

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) miasto

(1.2) wieś

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. mykeński mrz, mykeńczyk m, mykenka ż, Mykeńczyk m, Mykenka ż

przym. mykeński, miceński

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. Μυκῆναι

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Mycenae
• baskijski: (1.1) Mizenas
• białoruski: (1.1) Мікены lm
• czeski: (1.1) Mykény
• francuski: (1.1) Mycènes
• hiszpański: (1.1) Micenas ż
• łaciński: (1.1) Mycena ż, Mycenae ż lm
• niemiecki: (1.1) Mykene
• nowogrecki: (1.1) Μυκήνες ż lm; (1.2) Μυκήνες ż lm
• słowacki: (1.1) Mykény ż lm
• starogrecki: (1.1) Μυκῆναι ż lm
• włoski: (1.1) Micene ż

źródła: