Bogurodzica (język polski)

Bogurodzica (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) st.pol. rel. peryfr. Maria z Nazaretu; zob. też Matka Boża w Wikipedii

(1.2) liter. tytuł najstarszej polskiej pieśni kościelnej; zob. też Bogurodzica (pieśń) w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	Bogurodzica
dopełniacz	Bogurodzicy
celownik	Bogurodzicy
biernik	Bogurodzicę
narzędnik	Bogurodzicą
miejscownik	Bogurodzicy
wołacz	Bogurodzico

przykłady:

(1.1) Chcąc oddać cześć Bogurodzicy, cenobici zaśpiewali wspaniały akatyst.

(1.2) Autor chrześcijańskiej „Bogurodzicy” jest nieznany.^[1]

składnia:

kolokacje:

(1.1) pieśń do / litania do / nowenna do / modlitwa do Bogurodzicy

(1.2) zaintonować / śpiewać / odśpiewać / zaśpiewać Bogurodzicę

synonimy:

(1.1) Bogarodzica, Bogarodzicielka, Boża Rodzicielka, Maryja, Matka Boska, Matka Boża

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) matka, święta, Żydówka, dziewica

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Bogarodzica ż, Bogarodzicielka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1-2) pol. Bóg + rodzic + -a

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Mother of God
• białoruski: (1.1) Багародзіца ż
• niemiecki: (1.1) Gottesgebärerin ż
• nowogrecki: (1.1) Θεοτόκος ż
• rosyjski: (1.1) Богородица ż
• słowacki: (1.1) Bohorodička ż
• starogrecki: (1.1) Θεοτόκος ż
• ukraiński: (1.1) Богородиця ż
• włoski: (1.1) Madre di Dio ż

źródła: