dziewica (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ʥ̑ɛˈvʲiʦ̑a], AS: [ʒ́evʹica], zjawiska fonetyczne: zmięk.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) osoba płci żeńskiej, która nie straciła dziewictwa; kobieta przed pierwszym stosunkiem seksualnym
- (1.2) poet. przest. lub żart. młoda kobieta, panna
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dziewica dziewice dopełniacz dziewicy dziewic celownik dziewicy dziewicom biernik dziewicę dziewice narzędnik dziewicą dziewicami miejscownik dziewicy dziewicach wołacz dziewico dziewice - przykłady:
- (1.1) W wieku sześćdziesięciu lat była dziewicą.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) st.pol. panna
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. dziewczyna ż, dziewa ż, dziewictwo
- przym. dziewiczy
- czas. rozdziewiczać
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) por. prawiczek
- tłumaczenia:
- albański: (1.1) virgjëreshë ż
- angielski: (1.1) virgin, maiden, pot. cherry
- arabski: (1.1) بتول, عذراء
- baskijski: (1.1) birjina
- czeski: (1.1) panna ż
- duński: (1.1) jomfru w; (1.2) jomfru w
- esperanto: (1.1) virgulino
- francuski: (1.1) vierge ż
- hiszpański: (1.1) virgen ż
- jidysz: (1.1) בתולה ż (bsule), יונגפֿרוי ż (jungfroj); (1.2) יונגפֿרוי ż (jungfroj)
- kataloński: (1.1) verge ż
- łaciński: (1.1) virgō ż
- niemiecki: (1.1) Jungfrau ż, Maid ż
- nowogrecki: (1.1) παρθένα ż
- orija: (1.1) କୁମାରୀ (kumārī)
- paszto: (1.1) بتول
- rosyjski: (1.1) девственница ż; (1.2) девица ż
- sanskryt: (1.1) गौरिका, अक्षता
- słowacki: (1.1) panna ż
- szwedzki: (1.1) jungfru w, oskuld w
- tetum: (1.1) feto-raan
- węgierski: (1.1) szűz
- włoski: (1.1) vergine
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.