zaintonować (język polski)

wymowa:
​
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. brak)

(1.1) oprawiać w karton[1]
(1.2) muz. rozpocząć śpiew poprzez podanie tonu[2]
odmiana:
przykłady:
(1.2) Potem kapelmistrz zaintonuje pieśń „Boże, coś Polskę”.
(1.2) On wcale nie zaintonował żadnego hymnu.
składnia:
(1.2) zaintonować + B. (nie zaintonować + D.)
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zaintonowanie n
czas. intonować
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. za- + intonować
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „zaintonować” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „zaintonować” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.