winyl (język polski)

winyl (1.2)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) chem. substancja zawierająca rodniki powstałe poprzez oderwanie atomów wodoru od cząsteczek etenu
(1.2) pot. muz. płyta winylowa
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Pierwsze krążki z winylu trafiły na rynek w połowie XX wieku.
(1.2) Marcel kocha trzeszczące winyle odziedziczone po swoim dziadku.
składnia:
kolokacje:
(1.1) chlorek / octan / polichlorek / polifluorek / walerianian winylu
(1.2) kolekcja / kolekcjonowanie / odtwarzacz / słuchanie winyli
synonimy:
(1.2) płyta winylowa
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) substancja
(1.2) płyta
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. diwinyl mrz
przym. winylowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. Vinyl[1]
uwagi:
tłumaczenia:
  • angielski: (1.1) vinyl; (1.2) vinyl
  • baskijski: (1.1) binilo; (1.2) binilo
  • duński: (1.1) vinyl w/n; (1.2) vinyl w/n
  • francuski: (1.1) vinyle m; (1.2) vinyle m
  • hiszpański: (1.1) vinilo m; (1.2) vinilo m
  • niemiecki: (1.1) Vinyl n; (1.2) Vinyl n
  • portugalski: (1.1) vinil m, vinila ż; (1.2) vinil m
  • słowacki: (1.1) vinyl m; (1.2) vinyl m
  • włoski: (1.1) vinile m; (1.2) vinile m
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „winyl” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.