w swoim czasie (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈf‿sfɔ^jĩm ˈʧ̑aɕɛ], AS: [f‿sfo^i ̯ĩm čaśe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• wygł.• nazal.• epenteza i ̯ • przyim. nie tw. syl. ​

znaczenia:

fraza przysłówkowa

(1.1) w odpowiednim, właściwym momencie

(1.2) niegdyś, kiedyś, dawniej

odmiana:

(1.1) nieodm.

przykłady:

(1.1) Nie powiem ci teraz skąd się biorą dzieci. Dowiesz się w swoim czasie.

(1.1) W ręku Pana są rządy na ziemi, / w swoim czasie wzbudzi On dla niej odpowiedniego władcę^[1].

(1.2) Główną i niezmienną istotę, treść religii w ogóle – stanowi pewien czynnik powstrzymujący, „uczucie” odpowiedzialności moralnej, które (…) teraz o wiele przewyższa to ciasne, nierozwinięte uczucie, jakiem zadawalniali się w swoim czasie nasi przodkowie^[2]. (sic!)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) swego czasu, niegdyś, kiedyś, dawniej

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) at the right time
• esperanto: (1.1) siatempe; (1.2) siatempe, t. en sia tempo
• francuski: (1.1) en son temps
• hiszpański: (1.1) a su tiempo
• łaciński: (1.1) in tempus
• szwedzki: (1.1) i sinom tid
• włoski: (1.1) al momento giusto

źródła: