węglarka (język polski)

węglarka (1.1)

węglarki (1.2)

węglarka (1.3)

wymowa:

IPA: [vɛ̃ŋɡˈlarka], AS: [vẽŋglarka], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ę 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kolej. pot. tender, wagon do przewożenia węgla używanego jako paliwo lokomotywy parowej

(1.2) kolej. wagon z burtami służący do przewozu materiałów sypkich, m.in. węgla; zob. też węglarka w Wikipedii

(1.3) metalowy pojemnik z uchwytem, służący do noszenia węgla do pieca

(1.4) pot. węgiel w ilości mieszczącej się w węglarce (1.1-3)

(1.5) daw. uczn. uczennica paląca papierosy^[1]

odmiana:

(1.1-3, 5)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	węglarka	węglarki
dopełniacz	węglarki	węglarek
celownik	węglarce	węglarkom
biernik	węglarkę	węglarki
narzędnik	węglarką	węglarkami
miejscownik	węglarce	węglarkach
wołacz	węglarko	węglarki

przykłady:

(1.1) Palacz spadł z węglarki.

(1.2) Złodzieje ukradli węgiel z węglarki.

(1.4) Elektrownia spala dwie węglarki na godzinę.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) tender

(1.3) reg. śl. kołkastla, kółkastla

antonimy:

(1.1) parowóz, lokomotywa

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. węgiel m, węglan m, węglarz m, węglowiec m, węgielnica ż, węglarstwo n, węglik m, węgielek m

przym. węglowy, węglanowy, węglarski, węglarkowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. węgiel + -arka

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) tender; (1.3) coal scuttle
• hiszpański: (1.1) ténder m; (1.2) vagón m para carbón
• niemiecki: (1.1) Schlepptender m
• rosyjski: (1.1) полувагон m; (1.2) полувагон m

źródła: