terminator (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌtɛrmʲĩˈnatɔr], AS: [termʹĩnator], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) uczeń pobierający nauki rzemiosła pod okiem mistrza

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) astr. linia pomiędzy oświetloną (dzienną) a nieoświetloną (nocną) stroną ciała niebieskiego (zwykle planety lub księżyca); zob. też terminator (astronomia) w Wikipedii
(2.2) elektron. inform. element w sieciach komputerowych opartych na kablu koncentrycznym służący do zakończenia linii; zob. też terminator (BNC) w Wikipedii
(2.3) biol. odcinek genu, na którym kończy się proces transkrypcji
odmiana:
(1.1)
(2.1-3)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) uczeń
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. termin m, terminarz m, terminowanie n
czas. terminować ndk.
przym. terminatorski, terminalny, terminowy, terminarzowy
przysł. terminowo, terminalnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zob. też terminator w Wikipedii
tłumaczenia:
źródła:

terminator (język angielski)

wymowa:
bryt. IPA: /ˈtɜː(ɹ)m.ɪn.eɪ.tə(ɹ)/, SAMPA: /"t3:(r)m.In.eI.t@(r)/
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) astr. terminator
(1.2) elektron. terminator, zakończenie
(1.3) biol. terminator
(1.4) osoba zawodowo usuwająca szkodniki
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. terminate
rzecz. termination
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.