soliter (język polski)

soliter (1.1)
soliter (1.2)
soliter (1.3)
soliter (1.4)
soliter (1.5)
soliter (1.7)
wymowa:
​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) med. zool. tasiemiec, pasożyt w przewodzie pokarmowym człowieka i zwierząt; zob. też tasiemiec w Wikipedii
(1.2) jubil. duży kamień szlachetny (najczęściej brylant, diament) w oprawie, niekiedy otoczony drobnymi tego samego rodzaju
(1.3) ogrod. bot. samotne drzewo (krzew) w otwartym terenie, pełniące funkcję dekoracyjną; zob. też soliter (botanika) w Wikipedii
(1.4) urb. archit. wolno stojący budynek, zwykle planowo wkomponowany w otoczenie; zob. też soliter (architektura) w Wikipedii
(1.5) samotnik, jednoosobowa gra logiczna, rodzaj łamigłówki[1]
(1.6) gastr. jednoosobowa zastawa w serwisie śniadaniowym[2]
(1.7) przest. karc. pasjans
(1.8) daw. odludek
odmiana:
(1.1-8)
przykłady:
(1.2) Nie uszło jej uwagi, że miał na palcu solitera ogromnego, który świecił jak gwiazda[3].
(1.7) Wieczorami, przesiadując w bawialni, za jedyną swą rozrywkę miała kładzenie solitera.
(1.8) Z nikim się nigdy bliżej nie zadając, w pełni zasłużył na miano solitera.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.3) samotnik, syngielton[4]
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. solitaire → samotny, odosobniony; samotnik < łac. solitarius
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  • Słownik wyrazów obcych PWN, Warszawa 1991, s. 791.
  1. ↑ M. Arcta Słownik wyrazów obcych, Warszawa 1947, s. 330.
  2. ↑ Słownik terminologiczny sztuk pięknych, Warszawa 2003, s. 377.
  3. ↑ Józef Ignacy Kraszewski, Klin klinem, Kraków 1988, s. 262.
  4. ↑ Słownik terminologiczny sztuk pięknych, Warszawa 2003, s. 377.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.