słonecznik (język polski)

słonecznik (1.2)

słonecznik (1.3)

słonecznik (1.5)

wymowa:

IPA: [swɔ̃ˈnɛʧ̑ʲɲik], AS: [su̯õnečʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) bot. Helianthus L.^[1], rodzaj roślin; zob. też słonecznik w Wikipedii

(1.2) pot. słonecznik zwyczajny, Helianthus annuus L.^[2] – wysoka roślina jednoroczna o bardzo dużych (zwykle żółtych) kwiatach, uprawiana dla oleistych nasion lub jako roślina ozdobna; zob. też słonecznik zwyczajny w Wikipedii

(1.3) spoż. owocostan słonecznika (1.2)

(1.4) daw. pot. oparzenie słoneczne

(1.5) spoż. rzecz. zbiorowy nasiona słonecznika (1.2)

(1.6) pasza ze słonecznika (1.1)

odmiana:

(1.1, 1.4-6)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	słonecznik
dopełniacz	słonecznika
celownik	słonecznikowi
biernik	słonecznik
narzędnik	słonecznikiem
miejscownik	słoneczniku
wołacz	słoneczniku

(1.2-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	słonecznik	słoneczniki
dopełniacz	słonecznika	słoneczników
celownik	słonecznikowi	słonecznikom
biernik	słonecznik	słoneczniki
narzędnik	słonecznikiem	słonecznikami
miejscownik	słoneczniku	słonecznikach
wołacz	słoneczniku	słoneczniki

przykłady:

(1.1) Rozróżnia się około 50 gatunków słonecznika.

(1.2) Posialiśmy słoneczniki, żeby wprowadzić tu trochę radości.

(1.3) W wakacje uwielbialiśmy skubać słoneczniki.

(1.4) Jeżeli chcesz uniknąć słonecznika, nie przebywaj aż tyle czasu na słońcu!

(1.5) W tej piekarni można kupić bułki posypane słonecznikiem.

(1.6) Słonecznik może stanowić bardzo wartościową paszę dla zwierząt.

składnia:

kolokacje:

(1.1) gatunek słonecznika

(1.2) siać / uprawiać słoneczniki • plantacja słoneczników • kiełki słonecznika

(1.3) skubać słonecznik • sprzedawać słoneczniki

(1.4) nabawić się słonecznika

(1.5) sprzedawać słonecznik

synonimy:

(1.2) daw. lud. nawrot^[3]

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. słonecznikowy, słoneczny

przysł. słonecznie

rzecz. Słońce n, słońce, słonko

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1-2) od słowa słońce lub słoneczny (słonecznik zawsze obraca kwiat w kierunku słońca)

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) sunflower; (1.2) sunflower
• arabski: (1.1) عباد الشمس, زهرة الشمس, دوار الشمس
• baskijski: (1.1) ekilore
• białoruski: (1.1) сланечнік m; (1.2) сланечнік m; (1.3) сланечнік m; (1.5) сланечнік m
• bułgarski: (1.1) слънчоглед m; (1.2) слънчоглед m
• chorwacki: (1.1) suncokret m; (1.2) suncokret m
• czeski: (1.1) slunečnice ż; (1.2) slunečnice ż
• dolnołużycki: (1.1) słyńca ż; (1.2) słyńca ż
• dzongkha: (1.1) ཉི་མ་མེ་ཏོག
• esperanto: (1.1) sunfloro; (1.2) sunfloro
• fiński: (1.1) auringonkukka
• francuski: (1.1) tournesol m; (1.2) tournesol m
• górnołużycki: (1.1) słónčnica ż; (1.2) słónčnica ż
• hebrajski: (1.1) חמנית ż (chamanit)
• hiszpański: (1.1) girasol m
• interlingua: (1.1) heliantho
• japoński: (1.2) 向日葵 (ひまわり, himawari)
• jidysz: (1.1) זונרויז ż (zunrojz)
• kataloński: (1.1) gira-sol m; (1.2) gira-sol m
• kazachski: (1.2) күнбағыс, күнбағар
• krymskotatarski: (1.1) künaylan
• litewski: (1.1) saulėgrąža ż
• łaciński: (1.1) Helianthus ż
• niemiecki: (1.1) Sonnenblume ż; (1.2) Sonnenblume ż
• norweski (bokmål): (1.1) solsikke m; (1.2) solsikke m
• nowogrecki: (1.1) ηλίανθος m, ήλιος m; (1.2) ηλίανθος m, ήλιος m
• rosyjski: (1.1) подсолнух m; (1.2) подсолнух m
• słoweński: (1.1) sončnica ż; (1.2) sončnica ż
• szwedzki: (1.1) solros w; (1.2) solros w
• tybetański: (1.1) ཉི་མ་མེ་ཏོག
• ukraiński: (1.1) соняшник m, сонях m
• węgierski: (1.1) napraforgó
• wilamowski: (1.1) słuənečnik m; (1.2) słuənečnik m; (1.3) słuənečnik m; (1.5) słuənečnik m
• włoski: (1.1) elianto m; (1.2) girasole m

źródła: