skubać (język polski)

kuc skubie (1.1) krzew
wymowa:
IPA: [ˈskubaʨ̑], AS: [skubać]
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany

(1.1) o zwierzętach: zrywać i zjadać coś pyskiem, dziobem
(1.2) podszczypywać
(1.3) odrywać po kawałeczku
odmiana:
(1.1) [1] koniugacja IX
przykłady:
(1.1) Stojące przy płocie szkapię skubało źdźbła traw.
(1.2) Młode wdrapało się na rysicę i zaczęło skubać jej ucho.
(1.3) W wakacje uwielbialiśmy skubać słoneczniki.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. skubanie n, skubaniec m
czas. podskubywać, skubnąć
przym. skubany
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „skubać” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.