skubaniec (język polski)

wymowa:
, IPA: [skuˈbãɲɛʦ̑], AS: [skubãńec], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) pot. spryciarz[1]
(1.2) pot. posp. ktoś, kto budzi podziw, zazdrość czy niechęć[2]

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) kulin. rodzaj ciasta z owocami
odmiana:
(1.1-2)
(2.1)
przykłady:
(1.1) Mam cię skubańcu!
(1.1) Skąd mogłem wiedzieć, że ten skubaniec mnie okłamywał?
(1.2) Najfajniejszą dziewczynę mi skubaniec sprzed nosa sprzątnął.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) skurczybyk, skurkowaniec, szczwany lis
(1.2) skubany, skubana
(2.1) pleśniak
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. skubany m, skubana ż, skubanie n, skubnięcie n
czas. skubać ndk., skubnąć dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: spryciarz
źródła:
  1. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „skubany” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.