przebywać (język polski)

wymowa:
IPA: [pʃɛˈbɨvaʨ̑], AS: [pšebyvać], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) być gdzieś przez pewien czas; pozostawać gdzieś dłużej; spędzać gdzieś czas

czasownik przechodni niedokonany (dk. przebyć)

(2.1) pokonywać określoną trasę, drogę
odmiana:
(1.1) koniugacja I
(2.1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Przebywająca na emigracji arystokracja urządzała bale i imprezy pomyślane jako narodowa manifestacja[1].
(2.1) Jadąc na klasową wycieczkę, część chłopców przebywała trasę rowerami.
składnia:
kolokacje:
(1.1) przebywać w kraju / za granicą
synonimy:
(1.1) bawić, być, pozostawać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. przebywanie n, przebycie n
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Andrzej Chwalba (red.), Obyczaje w Polsce. Od średniowiecza do czasów współczesnych, 2005, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.