rebe (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) daw. rabin, cadyk
- (1.2) gw. złodziejska sędzia[1]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik rebe rebowie dopełniacz rebego rebów celownik rebemu rebom biernik rebego rebów narzędnik rebem rebami miejscownik rebem rebach wołacz rebe rebowie depr. M. i W. lm: (te) rebe - przykłady:
- (1.1) Chasydzki rebe miał w środowisku gminy pozycję dominującą.
- (1.1) Późno wieczorem rebe zawołał do siebie szamesa i kazał sobie powtórzyć nowiny. Wiadomości były okropne. W ciągu dnia zmarło jeszcze stu trzydziestu Żydów[2].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. reb mos, rabin mos
- przym. rabinacki
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „rebe” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Bruno Jasieński, Palę Paryż, 1929, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.