nowina (język polski)

wymowa:

IPA: [nɔˈvʲĩna], AS: [novʹĩna], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) nowa wiadomość^[1]

(1.2) przest. to, co się zdarza pierwszy raz^[2]

(1.3) daw. grunt wzięty świeżo pod uprawę^[3]

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	nowina	nowiny
dopełniacz	nowiny	nowin
celownik	nowinie	nowinom
biernik	nowinę	nowiny
narzędnik	nowiną	nowinami
miejscownik	nowinie	nowinach
wołacz	nowino	nowiny

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) nowinka, news, wieść

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. nowość ż, nowalijka ż, nowicjusz mos, nowicjuszka ż, nówka ż

zdrobn. nowinka ż

przym. nowy, nowiowy

przysł. nowo

tem. słow. nowo-

czas. ponawiać ndk., ponowić dk.

związki frazeologiczne:

co godzina, to nowina • Dobra Nowina • grzmot w kwietniu dobra nowina, już szron roślin nie pościna • nie nowina siwcowi wojna • nowina zła rzadko się odmieni • to pewna nowina: bywszy lato, będzie zima • zła nowina nigdy za późno nie przychodzi (sic!)

etymologia:

pol. nowy + -ina

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) news
• arabski: (1.1) نبأ ,خبر
• bułgarski: (1.1) новина ż
• hiszpański: (1.1) noticia ż, nueva ż; (1.2) novedad ż, primicia ż
• jidysz: (1.1) שמועה ż (szmue)
• ukraiński: (1.1) новина ż
• włoski: (1.1) nuova ż

źródła: