szames (język polski)
przedwojenny szames (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˈʃãmɛs], AS: [šãmes], zjawiska fonetyczne: nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) rel. żyd. posługacz w synagodze, gminie, sądzie rabinackim bądź w bractwie żydowskim, którego zadaniem było m.in. przygotowywanie synagogi do nabożeństw, pomaganie chazanom, poranne budzenie mężczyzn na modlitwy itp.[1][2]; zob. też szames w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik szames szamesi dopełniacz szamesa szamesów celownik szamesowi szamesom biernik szamesa szamesów narzędnik szamesem szamesami miejscownik szamesie szamesach wołacz szamesie szamesi - przykłady:
- (1.1) Późno wieczorem rebe zawołał do siebie szamesa i kazał sobie powtórzyć nowiny. Wiadomości były okropne. W ciągu dnia zmarło jeszcze stu trzydziestu Żydów[3].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) szkolnik
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- jid. שמשׂ (szames) < hebr. שַׁמָּשׁ (szamasz)
- uwagi:
- tłumaczenia:
- jidysz: (1.1) שמשׂ m (szames)
- niemiecki: (1.1) Schammes m
- źródła:
- ↑ Wielki słownik wyrazów obcych, praca zbiorowa, pod red. Mirosława Bańki, PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-14455-5.
- ↑ Hasło szames w: Polski słownik judaistyczny, Żydowski Instytut Historyczny.
- ↑ Bruno Jasieński, Palę Paryż, 1929, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.