preceptor (język polski)

wymowa:
IPA: [prɛˈʦ̑ɛptɔr], AS: [preceptor]
​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) przest. nauczyciel, wychowawca
(1.2) hist. zwierzchnik stojący na czele okręgu w zakonie rycerskim; zob. też preceptor w Wikipedii
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) W latach 1550–1551 był preceptorem niemieckich studentów w Paryżu, skąd zbiegł w obawie o swoje życie[2].
(1.2) W niektórych zakonach rycerskich, jak joannici, templariusze i Krzyżacy, preceptor był przełożonym okręgu[3].
składnia:
kolokacje:
(1.1) preceptor następcy tronu
(1.2) z tytułem preceptora • preceptor Akwitanii / Sycylii
synonimy:
(1.1) przest. bakałarz
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. preceptorski
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. praeceptor
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Hasło „preceptor” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. ↑ z Wikipedii
  3. ↑ z Wikipedii

preceptor (język angielski)

wymowa:
IPA: /ˈpriːˌsɛptər/
​
znaczenia:

rzeczownik policzalny

(1.1) nauczyciel, instruktor
(1.2) rel. w Kościele anglikańskim: kantor
odmiana:
(1) lp preceptor; lm preceptors
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. precept, preceptorship
forma żeńska preceptress
związki frazeologiczne:
etymologia:
średnioang. preceptor < łac. praeceptor
uwagi:
źródła:

preceptor (język węgierski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) przest. preceptor
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) tanító, segédtanító, házitanító
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.