próchno (język polski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) drewno, które w wyniku rozkładu przez drobnoustroje stało się miękkie, suche i kruche
(1.2) pot. pogard. stary, zniedołężniały człowiek
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) W szafach myszy gryzą królicze skórki, ubrania giną w przejrzystych pyskach moli, bezszelestnie łuszczy się wapno ze ścian, wirują w powietrzu strzępki próchna[1].
(1.2) Myślisz, że jak mam dwie dorosłe córki, to już ze mnie stare próchno, na którym nikt oka nie zawiesi?[2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. próchnilec mrz, próchniak m, próchnica ż
czas. próchnieć ndk., spróchnieć dk.
przym. spróchniały
związki frazeologiczne:
etymologia:
dial. prasł. *porchъno[3]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Joanna Bator, Piaskowa Góra, 2009, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Joanna Szymczyk, Ewa i złoty kot, 2004, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  3. Wiesław Boryś, Słownik etymologiczny języka polskiego, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2005, ISBN 83-08-03648-1.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.