gryźć (język polski)

pies gryzie (1.1) patyk
wymowa:
IPA: [ɡrɨɕʨ̑], AS: [gryść], zjawiska fonetyczne: wygł.
znaczenia:

czasownik niedokonany

(1.1) zatapiać w czymś zęby
(1.2) atakować lub walczyć zębami
(1.3) przen. martwić, niepokoić
odmiana:
(1.1-3) koniugacja XI
przykłady:
(1.1) W lesie widziałam, jak lis gryzł jakieś małe białe zwierzę.
(1.2) Uważaj, ten pies gryzie!
(1.3) Powiedz, co cię gryzie, siedzisz taki markotny.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) kąsać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. gryz m, zgryz m, gryzak m, gryzaczek m, gryzoń nmos/m, gryzienie n, odgryzanie n, ugryzienie n, pogryzienie n
czas. pogryźć dk., ugryźć dk., zagryźć dk., zgryźć dk.
przym. gryzący
związki frazeologiczne:
każde jabłko ma robaka swego, co je gryzie • każdy ma swojego mola, co go gryzieostatnich gryzą psy • sumienie gryzie kogoś
etymologia:
prasł. *gryzti → 'rozdrabniać zębami; ranić zębami, kąsać'[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „gryźć” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.