niepokoić (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌɲɛpɔˈkɔjiʨ̑], AS: epokoi ̯ić], zjawiska fonetyczne: zmięk.epenteza i ̯ akc. pob.
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany

(1.1) wzbudzać niepokój, martwić

czasownik zwrotny niedokonany niepokoić się

(2.1) mieć obawy, martwić się
odmiana:
(1.1) koniugacja VIa
(2.1) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) - Przepraszam - powiedziałem - że niepokoję, ale chciałem wiedzieć, którą mamy godzinę[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) aferować, przest. inkomodować
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. niepokój m, niepokojenie n, zaniepokojenie n
czas. zaniepokoić dk.
przysł. niepokojąco
przym. niepokojący, niepokojony, nieniepokojony
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Zbigniew Kruszyński, Na lądach i morzach : opisy i opowiadania, 1999, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.