gryzoń (język polski)
- wymowa:
- , IPA: [ˈɡrɨzɔ̃ɲ], AS: [gryzõń], zjawiska fonetyczne: nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
- (1.1) ssak z rzędu Rodentia, którego wyróżnia para ciągle wzrastających siekaczy; zob. też gryzonie w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik gryzoń gryzonie dopełniacz gryzonia gryzoni celownik gryzoniowi gryzoniom biernik gryzonia gryzonie narzędnik gryzoniem gryzoniami miejscownik gryzoniu gryzoniach wołacz gryzoniu gryzonie - przykłady:
- (1.1) Chomik jest gryzoniem.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) ssak
- hiponimy:
- (1.1) bóbr, badylarka, bobak, chomik, jeżozwierz, kapibara, królik, leming, mysz, nornica, nornik, nutria, świnka morska, świstak, orzesznica, piżmak, polatucha, suseł, szczur, szynszyla, wiewiórka, zając[1]
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. gryz m, gryzak m, gryzonie nmos, gryzienie n
- czas. gryźć ndk., ugryźć dk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) pol. gryźć (ze względu na fakt, że te zwierzęta podgryzają rośliny)
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) rodent
- baskijski: (1.1) karraskari
- białoruski: (1.1) грызун m
- bułgarski: (1.1) гризач m
- duński: (1.1) gnaver w
- esperanto: (1.1) ronĝulo
- fiński: (1.1) jyrsijä
- francuski: (1.1) rongeur m
- hiszpański: (1.1) roedor m
- kazachski: (1.1) кеміргіш
- niemiecki: (1.1) Nagetier n
- nowogrecki: (1.1) τρωκτικό n
- portugalski: (1.1) roedor m
- rosyjski: (1.1) грызун m
- szwedzki: (1.1) gnagare w
- ukraiński: (1.1) гризун m
- włoski: (1.1) roditore m
- źródła:
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.