podręczny (język polski)

wymowa:
IPA: [pɔdˈrɛ̃n͇ʧ̑nɨ], AS: [podrṇčny], zjawiska fonetyczne: udziąs.nazal.asynch. ę 
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) łatwo dostępny, możliwy do użycia w każdej chwili lub każdych okolicznościach
(1.2) zawierający najbardziej istotne rzeczy
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Na szczęście Natasza już rozkładała na kocu podręczną apteczkę[1].
(1.2) - Hotelik skromny, ale aromat drzew cynamonowych bardzo przyjemny - rzekł Tomek wnosząc do chatki podręczne bagaże dziewcząt[2].
składnia:
kolokacje:
(1.1) biblioteka podręczna, księgozbiór podręczny
(1.2) słownik podręczny
synonimy:
(1.1) przenośny, kieszonkowy
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. ręczny
rzecz. rączęta nmos, ręczniczek mrz, ręka ż, ręczny mrz, podręcznik mrz, podręcze n, podręczna ż, podręczność ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. pod + ręka + -ny
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Alfred Szklarski, Tomek wśród łowców głów, 1996, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Alfred Szklarski, Tomek wśród łowców głów, 1996, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.