osadzony (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌɔsaˈʣ̑ɔ̃nɨ], AS: [osaʒõny], zjawiska fonetyczne: nazal.akc. pob.
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) książk. tkwiący w czymś, umiejscowiony gdzieś

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) praw. osoba odbywająca karę w więzieniu

czasownik, forma fleksyjna

(3.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od: osadzić
odmiana:
(1.1)
(2.1)
przykłady:
(1.1) Michał miał głęboko osadzone oczy.
(1.1) Witają nas pierwsze promienie słońca, które powoli topią szron osadzony na szybie.
(2.1) Kierownictwo zakładu karnego zleciło pracownikom przygotowanie specjalnego programu resocjalizacyjnego dla osadzonych.
(3.1) Broszka składała się z rubinów osadzonych w złocie.
(3.1) Indianie osadzeni w rezerwacie nienawidzili białych.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(2.1) więzień
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
(2.1) forma żeńska osadzona
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
  • kazachski: (2.1) сотталған
  • niemiecki: (2.1) Insasse m
  • rosyjski: (1.1) посаженный; (2.1) осужденный; (3.1) помещенный
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.