szron (język polski)

szron (1.1) na drzewach
szron (1.1) na liściach
wymowa:
IPA: [ʃrɔ̃n], AS: [šrõn], zjawiska fonetyczne: nazal.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) warstwa kryształków lodu powstałych z zamarzającej pary wodnej osadzająca się na przedmiotach; zob. też szron w Wikipedii
(1.2) przen. książk. siwizna
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Dzień był słoneczny, ale mroźny i drzewa były pokryte szronem.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) gw. (Mazowsze) biały mróz[1]
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. szronik mrz
czas. oszronić
przym. szronowy, oszroniony
związki frazeologiczne:
etymologia:
prasł. *sernъ → szron, szadź[2]
uwagi:
(1.1) szron i szadź to nie są synonimy
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „biały mróz” w: Renata Kucharzyk, Anna Niezabitowska, Jerzy Reichan, Maria Tokarz, Wiktoria Wójcicka, Jadwiga Wronicz, Mały słownik gwar polskich, Lexis, Kraków 2010, ISBN 978-83-89425-63-8, s. 21.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „szron” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.