ort (język polski)
ort (1.1) gdański
- wymowa:
- IPA: [ɔrt], AS: [ort]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) hist. numizm. srebrny pieniądz w obiegu w XVII wieku; zob. też ort (moneta) w Wikipedii
- (1.2) górn. typ poziomego chodnika w górnictwie; zob. też ort (wyrobisko) w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik ort orty dopełniacz orta ortów celownik ortowi ortom biernik orta orty narzędnik ortem ortami miejscownik orcie ortach wołacz orcie orty - przykłady:
- (1.1) Za panowania Augusta III orta zrównano z tymfem.[1]
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) moneta
- (1.2) chodnik
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- niemiecki: (1.1) Ort
- źródła:
ort (język szwedzki)
- wymowa:
- [o:r_t] [or_t:]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj wspólny
- (1.1) miejscowość[1]
- (1.2) okolica[1]
- (1.3) miejsce[1]
- (1.4) pozycja (np. geograficzna)[1]
- (1.5) górn. wyrobisko[1]
- odmiana:
- (1) lp en ort, orten; lm orter, orterna
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.2) trakt, omnejd
- (1.3) plats, ställe
- (1.4) position
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (1.1) by, köping, stad
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- złożenie rzeczownikowe ortnamn, ortbrytning, ortdrivare, ortlinje • badort, bestämmelseort, dagort, födelseort, förort, tillflyktsort, turistort, tätort, vistelseort
- fraza przysłówkowa på ort och ställe
- etymologia:
- uwagi:
- (1.5) por. schakt
- nie mylić z: ört → ziele
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.