niestabilność (język polski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) odprzym. cecha tego, co jest chwiejne, niezachowujące równowagi
(1.2) odprzym. cecha tego, co jest niestabilne, zmienne, ulegające częstym wahaniom
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Bezpośrednią przyczyną wypadku pracownika była niestabilność rusztowania.
(1.2) Kolejne rozdziały poświęcone falom i niestabilnościom hydrodynamicznym ogólnej cyrkulacji atmosfery oraz elementom technik numerycznych (…)[1]
(1.2) Jego racjonalność jest dostosowywana względem oszacowania związku między początkami i końcami oraz ochrony ludzi przed niestabilnościami i podziałami (…)[2]
składnia:
(1.1-2) niestabilność + D.
kolokacje:
(1.1) niestabilność stołu / rusztowania / konstrukcji
(1.2) niestabilność polityczna / psychiczna / emocjonalna • niestabilność gospodarki / rynku / prawapoczucie niestabilności
synonimy:
(1.1) chwiejność, chybotliwość
antonimy:
(1.1) stabilność
(1.2) stabilność
hiperonimy:
(1.1) ruchomość
(1.2) zmienność
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. niestabilny
przysł. niestabilnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. niestabilny + -ość
uwagi:
według Uniwersalnego słownika języka polskiego wyraz nie tworzy liczby mnogiej[3]
tłumaczenia:
źródła:
  1. „Przegląd geofizyczny”, t. 46, s. 151
  2. Muhammed Çetin „Hizmet. Pytania i odpowiedzi na temat Ruchu Gülena”, Dunaj Instytut Dialogu, Warszawa 2016, ISBN 978-83-940733-5-0, s. 132
  3. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.