ministrantka (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) rel. dziewczyna pełniąca funkcję pomocniczki katolickiego prezbitera, głównie podczas sprawowania liturgii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik ministrantka ministrantki dopełniacz ministrantki ministrantek celownik ministrantce ministrantkom biernik ministrantkę ministrantki narzędnik ministrantką ministrantkami miejscownik ministrantce ministrantkach wołacz ministrantko ministrantki - przykłady:
- (1.1) Na razie dziewczynki występują raczej w roli drugoplanowej, ale w parafiach, w których ministrantki służą, i księża i wierni obalają mit, że dziewczyna przy ołtarzu utrudnia skupienie się[1].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) być / zostać ministrantką • kandydatka na ministrantkę
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. ministrantura ż
- forma męska ministrant m
- przym. ministrancki, ministerialny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. ministrant + -ka < niem. Ministrant[2] < łac. ministrans → pomocnik < łac. ministrare → służyć, podawać do stołu[3]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: ministrant
- angielski: (1.1) altar girl
- niemiecki: (1.1) Messdienerin ż, Ministrantin ż
- włoski: (1.1) ministrante ż
- źródła:
- ↑ www.tvn24.pl
- ↑ Hasło „ministrant” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.
- ↑ Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, De Agostini Polska.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.