ministrancki (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
przymiotnik relacyjny
- (1.1) związany z ministrantem, dotyczący ministranta
przymiotnik dzierżawczy
- (2.1) należący do ministranta, będący jego własnością
- odmiana:
- (1.1) (2.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik ministrancki ministrancka ministranckie ministranccy ministranckie dopełniacz ministranckiego ministranckiej ministranckiego ministranckich celownik ministranckiemu ministranckiej ministranckiemu ministranckim biernik ministranckiego ministrancki ministrancką ministranckie ministranckich ministranckie narzędnik ministranckim ministrancką ministranckim ministranckimi miejscownik ministranckim ministranckiej ministranckim ministranckich wołacz ministrancki ministrancka ministranckie ministranccy ministranckie nie stopniuje się - przykłady:
- (1.1) Komeżki, kołnierze i sutanki znajdziecie w zakrystii ministranckiej.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) podatek ministrancki • obóz ministrancki • stopień ministracki • posługa ministrancka
- (2.1) strój ministrancki
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. minister mos/ż, ministrowa ż, ministra ż, ministrantura ż, ministrant mos, ministrantka ż
- przym. ministerialny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. ministrant + -ski
- uwagi:
- tłumaczenia:
- włoski: (1.1) ministrante
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.