lina (język polski)
lina (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˈlʲĩna], AS: [lʹĩna], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, forma fleksyjna
- (2.1) D. i B. lp od: lin
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik lina liny dopełniacz liny lin celownik linie linom biernik linę liny narzędnik liną linami miejscownik linie linach wołacz lino liny - (2.1) zob. lin
- przykłady:
- (1.1) Wspinacz wchodzi po linie na skałę.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) zjazd na linie
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (1.1) bungee, cuma, hol, linka, lonża, rzutka, stalówka, sznur, wanta[1]
- holonimy:
- (1.1) olinowanie
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. olinowanie n
- zdrobn. linka ż
- przym. linowy, linkowy
- związki frazeologiczne:
- przeciąganie liny
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- aleucki: (1.1) umnaq, umna-x̂
- angielski: (1.1) rope, line, cord
- arabski: (1.1) حبل m (ḥabl)
- baskijski: (1.1) soka
- białoruski: (1.1) канат m, вяроўка ż, ліна ż
- bułgarski: (1.1) въже n
- duński: (1.1) line w
- esperanto: (1.1) ŝnurego, ŝnuro
- francuski: (1.1) corde ż, câble m
- hawajski: (1.1) aho, hanu
- jidysz: (1.1) שטריק m/ż (sztrik)
- kataloński: (1.1) corda ż
- litewski: (1.1) lynas m
- niderlandzki: (1.1) touw n, lijn ż, koord n
- niemiecki: (1.1) Seil n, Tau n
- norweski (bokmål): (1.1) line m/ż
- norweski (nynorsk): (1.1) line ż
- rosyjski: (1.1) трос m, канат m
- słowacki: (1.1) lano n
- szwedzki: (1.1) lina w, rep n
- tuvalu: (1.1) kafa, maea
- węgierski: (1.1) kötél
- wilamowski: (1.1) łaj ż, łaej ż, łȧj ż, tau ż
- źródła:
- ↑
Hasło „lina” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
lina (esperanto)
przymiotnik
lina (język estoński)
- wymowa:
- IPA: /lina/
- znaczenia:
rzeczownik
- (1.1) prześcieradło
- (1.2) bot. len
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
lina (język szwedzki)
lina (1.1)
- wymowa:
- [²l'i:na]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj wspólny
- (1.1) lina, sznur, powróz[1]
- odmiana:
- (1.1) en lina, linan, linor, linorna
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- złożenie rzeczownikowe linbana, lindans, lindansare, lindanserska, linfärja • bogserlina, tvättlina
- fraza czasownikowa balansera på slak lina • löpa linan ut • visa sig på styva linan
- etymologia:
- uwagi:
- zobacz też: rep • lina • tåg • tågvirke • tross • vajer • kabel • tamp • rev • streck • vant • snöre • tråd (liny i sznury)
- źródła:
- ↑ Svensk ordbok och svensk uppslagsbok, red. Sven-Göran Malmgren, Norstedts Akademiska Förlag, Göteborg 2001, ISBN 91-7227-281-3, s. 638.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.