lektura (język polski)

lektura (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) czynność czytania^[1]

(1.2) to, co ktoś czyta lub będzie czytał^[1]

(1.3) eduk. pozycja książkowa przeznaczona czytania i omawiania w toku nauczania danego przedmiotu szkolnego; zob. też lektura szkolna w Wikipedii

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	lektura	lektury
dopełniacz	lektury	lektur
celownik	lekturze	lekturom
biernik	lekturę	lektury
narzędnik	lekturą	lekturami
miejscownik	lekturze	lekturach
wołacz	lekturo	lektury

przykłady:

(1.3) Ile osób liczy zespół układający kanon lektur szkolnych?

składnia:

kolokacje:

(1.1) lektura kursoryczna • pogrążyć się w lekturze • rozpoczynać / rozpocząć / kontynuować / przerywać / przerwać / kończyć / skończyć / odkładać / odłożyć lekturę

(1.2) ulubiona lektura • lektura do poduszki • lektura książkowa / publicystyczna

(1.3) lektura obowiązkowa / nieobowiązkowa / nadobowiązkowa / nadprogramowa • kanon lektur • znać lektury • nie znać lektur • czytać / przeczytać lekturę

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. lektor m, lektorka ż, lektorat m, lektorium n

zdrobn. lekturka ż

przym. lekturowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zob. też lektura w Wikipedii

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) reading; (1.2) reading; (1.3) (essential) reading
• esperanto: (1.?) legado
• francuski: (1.?) lecture ż
• hindi: (1.?) व्याख्यान m
• jidysz: (1.1) לייענען n
• niemiecki: (1.1) Lektüre ż; (1.2) Lektüre ż; (1.3) Lektüre ż
• nowogrecki: (1.?) ανάγνωσμα n
• suahili: (1.?) mhadhara
• szwedzki: (1.1) läsning w; (1.2) lektyr w
• włoski: (1.?) lettura ż

źródła: