lektorat (język polski)
- wymowa:
- IPA: [lɛkˈtɔrat], AS: [lektorat]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) kurs języka obcego na uczelni
- (1.2) komórka wyższej uczelni zajmująca się organizowaniem kursów języków obcych
- (1.3) teol. jedna z posług w Kościele, udzielana wiernym świeckim; zob. też lektor (posługa kościelna) w Wikipedii
- (1.4) przest. zajęcie, zawód lektora, osoby czytającej na głos
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik lektorat lektoraty dopełniacz lektoratu lektoratów celownik lektoratowi lektoratom biernik lektorat lektoraty narzędnik lektoratem lektoratami miejscownik lektoracie lektoratach wołacz lektoracie lektoraty - (1.3-4) blm,
przypadek liczba pojedyncza mianownik lektorat dopełniacz lektoratu celownik lektoratowi biernik lektorat narzędnik lektoratem miejscownik lektoracie wołacz lektoracie - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) zapisać się na lektorat • prowadzić lektorat
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. lektor m, lektorka ż, lektura ż
- przym. lektorski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) foreign language course
- polski język migowy: (w zapisie SignWriting)(1.1)
- włoski: (1.3) lettorato m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.