lamus (język polski)
lamus (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˈlãmus], AS: [lãmus], zjawiska fonetyczne: nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) archit. daw. pomocniczy budynek gospodarczy przy folwarku; zob. też lamus w Wikipedii; zob. też lamus w Encyklopedii staropolskiej
- (1.2) przest. często przen. skład starych przedmiotów
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (2.1) slang. odrzutek, osoba mało lubiana, osoba udająca przebojową
- (2.2) slang. osoba nieznająca się w danej dziedzinie
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik lamus lamusy dopełniacz lamusa lamusów celownik lamusowi lamusom biernik lamus lamusy narzędnik lamusem lamusami miejscownik lamusie lamusach wołacz lamusie lamusy - (2.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik lamus lamusy dopełniacz lamusa lamusów celownik lamusowi lamusom biernik lamusa lamusów narzędnik lamusem lamusami miejscownik lamusie lamusach wołacz lamusie lamusy ndepr. M. i W. lm: (ci) lamusi - przykłady:
- (1.1) Obok lamus, spichrz, gumno, obora i stajnie, • Wszystko w kupie, jak bywa u szlachty zwyczajnie[1].
- (2.1) Ty i twoje koleżki to jesteście lamusy, my jesteśmy plusy, wy jesteście minusy[2]
- (2.2) Szukaj Celiny, lamusie, gdzie adapter, chata, szkło[3]
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.2) rupieciarnia
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- odłożyć do lamusa • trafić do lamusa • wyciągnąć z lamusa
- etymologia:
- (1.1) niem. Lehmhaus < śwn. lēm-hūs → dom z gliny, lepianka[4]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ A. Mickiewicz: Pan Tadeusz
- ↑ Molesta, „Xeroboj”, Skandal, 1998.
- ↑ Kult, „Celina”, Tata Kazika, 1993.
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.