koleżka (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) pot. kolega, zwłaszcza bliski
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik koleżka koleżkowie dopełniacz koleżki koleżków celownik koleżce koleżkom biernik koleżkę koleżków narzędnik koleżką koleżkami miejscownik koleżce koleżkach wołacz koleżko koleżkowie depr. M. i W. lm: (te) koleżki - przykłady:
- (1.1) Koleżka mój, niejaki Skubliński Alojzy, posiada na Marszałkowskiej ulicy mieszkanie, trzy pokoje z kuchnią i łazienką[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kolega m, koleżanka ż, koleżeństwo n
- czas. kolegować się ndk., zakolegować się dk.
- przym. koleżeński
- przysł. koleżeńsko
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Wiech, Śmiej się pan z tego: wybór felietonów, t. II, s. 58
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.